Wszystkie osoby wybierające się do państw strefy Schengen są zobowiązane do posiadania jednego z dwóch rodzajów wizy typu C. Pierwsza z nich, tak zwana jednolita, uprawnia do jednego lub kilku pobytów, we wszystkich krajach tej strefy, w okresie do dziewięćdziesięciu dni w przeciągu pół roku. W tego rodzaju wizę muszą również wyposażyć się osoby, które podróżują do państw Schengen w celu tranzytu, bez względu na środek transportu (na przykład pociąg, samochód, samolot, autokar). Drugi rodzaj to tak zwana wiza o ograniczonej ważności terytorialnej, która uprawnia jedynie do pobytu w jednym lub kilku państwach, na które została wystawiona.
Aby uzyskać wizę typu C należy złożyć stosowany wniosek, do którego dołącza się dokument podróży, czyli paszport, którego ważność nie może być krótsza niż trzy miesiące od opuszczenia obszaru strefy Schengen. Jeżeli w ramach wizy planujemy odwiedzić kilka państw, wówczas okres ten liczony jest od daty opuszczenia ostatniego z nich. Paszport powinien ponadto posiadać co najmniej dwie wolne strony oraz musi być wydany w przeciągu ostatnich dziesięciu lat. Do wniosku wizowego należy dodatkowo załączyć fotografię, potwierdzenie wniesienia opłaty, oraz zaświadczenie, że posiadamy ubezpieczanie obcokrajowca, którego wartość musi wynieść co najmniej trzydzieści tysięcy euro i musi być ono ważne w całej strefie Schengen. Powinno ono ponadto pokrywać wszelkie wydatki związane z transportem do ojczyzny ze względów medycznych lub na wypadek śmierci.
Ubezpieczenie do wizy
Wniosek o wizę musi również zawierać elementy uzupełniające, do których zalicza się przede wszystkim dokumenty potwierdzające cel podróży, a także wyciąg z konta lub inny dowód, iż posiadamy środki finansowe na pokrycie kosztów związanych z naszym pobytem w strefie Schengen oraz powrotem do ojczyzny. Warto jest również załączyć dokument, który potwierdzi, iż będziemy mieli zapewnione zakwaterowanie podczas wyjazdu, lub posiadamy wystarczającą ilość środków finansowych na jego zapewnienie. Rodzaj oraz ilość dokumentów uzupełniających są uzależnione od kraju, w którym składamy wniosek wizowy, możemy bowiem spotkać się również z obowiązkiem przedłożenia dowodów, które pozwolą na ocenę, czy opuścimy strefę Schengen w terminie wskazanym w wizie (na przykład powrotny bilet lotniczy).
Złożony wniosek jest rozpatrywany przez konsula państwa strefy Schengen, który jest celem naszej podróży, w przypadku kilku krajów, będzie to konsul tego, w którym planujemy przebywać najdłużej. Dlatego należy pamiętać, iż wniosek wizowy składamy w konsulacie zagranicznym, a nie Rzeczypospolitej Polskiej.
Ubezpieczenie dla cudzoziemca
Jak już wcześniej wspomniano, aby uzyskać wizę, niezbędne jest załączenie do wniosku zaświadczenia, iż posiadamy ubezpieczenie cudzoziemca, którego zakup stanowi często duży problem. Wymóg ten wynika z zapisów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (potocznie zwany kodeksem wizowym). Zgodnie z przepisami ubezpieczenie cudzoziemców do wizy Schengen jest wymagane w przypadku wszystkich obywateli państw znajdujących się poza strefą Schengen oraz Unią Europejską. Wymóg ten dotyczy zarówno turystów, jak osób pracujących oraz studentów, a jego wysokość musi wynosić co najmniej trzydzieści tysięcy euro, choć zalecane jest wykupienie wyższej polisy (na przykład o wartości sześćdziesięciu tysięcy euro). Wiele firm ubezpieczeniowych proponuje bardzo atrakcyjną opcję, polegającą na możliwości zwrotu całkowitej składki ubezpieczenia, w przypadku nie otrzymania wizy. Istnieje również możliwość rezygnacji z polisy podczas jej trwania i skorzystania z bardziej korzystnej oferty konkurencji.
Czasami z przyczyn od nas niezależnych może dojść do sytuacji, gdy będziemy musieli przedłużyć nasz pobyt, wykraczając poza okres określony w otrzymanej wizie, wówczas należy złożyć wniosek o przedłużenie zezwolenia na pobyt. Powinniśmy w nim przede wszystkim wykazać, iż nasz przedłużony pobyt jest wynikiem siły wyższej lub czynników sanitarnych.
